Racekalender
Sponsoring
pakket A
pakket B
pakket C
pakket D
pakket E
Vrijdagmiddag wederom paraat op het circuit van Zandvoort. Geen onbelangrijke dag want er moest examen gedaan worden voor de KNAF racelicentie.
Vanaf 1 uur de baan op en nog een half uur instructie. De examendag was georganiseerd door het duo Dillon Koster en Danny van Dongen, oftewel Dutch Race Driver Academy
De instructie, gegeven door DSC-coureur Pieter Bos, was allesbehalve een overbodige luxe. De baan was kletsnat en dat had ik nog niet meegemaakt. Het rijden op een natte baan is compleet anders, vergeet het gooi en smijtwerk, het is rijden met een fluwelen voetje. Rijden met een achterwielaangedreven auto op een natte baan is voor een beginneling best een pittige klus.
Naarmate de middag vorderde ging het langzaamaan steeds beter en kreeg ik er ook steeds meer lol in; verraderlijk bleven een paar bochten. De Hugenholtz-bocht, met weinig foutmarge door een muur aan de ene kant en een dichtbijstaande vangrail (ik ken hem van heel dichtbij) aan de andere kant, was spekglad. Ook de bocht zonder naam -na de Renaultbocht, zie schema hieronder- had zijn listige plekken. Aangezien besloten werd de bocht geen naam te gaan geven was het hier ook oppassen. Mooiste was wel de Audi-S bocht, Dancing on Ice. Een ruimere lijn dan normaal was de enige manier om deze bocht ongeschonden door te komen. Het laatste tricky stuk was de Arie Luyendijkbocht. Het eerste deel was redelijk droog, het tweede stuk weer behoorlijk natter. Het was zaak goed op te letten bij de overgang van nat naar natter, waar de grip weer een stuk minder werd. Hierna was het als vanouds volgas richting de Tarzanbocht. Als je dan denkt dat je het een klein beetje door begint te krijgen, word je even op je nummer gezet... Op dat moment komt Danny van Dongen voorbij in een ruim 500 pk sterke Corvette, volop slippend in aanloop naar de Kumho-bocht en dribbelend door de Arie Luyendijk-bocht; fantastisch om te zien.
Een half uur voor het examen was het opgehouden met regenen en er stond een behoorlijke wind, zou het droger zijn geworden? De eerste ronde is een opwarmronde en telt niet mee voor het examen. Een mooi moment om te kijken of de theorie klopt met de praktijk. Een 180 graden spin bij het uitkomen van de Tarzanbocht was het resultaat. Het was nog steeds glad. De Hugenholtz-bocht leek zelfs gladder dan voorheen, geen enkele keer ben ik hierdoor gekomen zonder dat de achterkant een stap maakte. Na het examen duurt het nog ruim een uur voordat het oordeel geveld werd, met weinig referentie op een natte baan was het echt afwachten geblazen. Tijdens het examen nog wel een auto kunnen inhalen, altijd beter dan andersom. Flink gelet op de goede lijnen rijden, volledig (soms overdreven) gebruik maken van de hele baan... maar toch.
Het verlossende woord werd gesproken, geslaagd.
Heel leuk en totaal onverwacht kreeg ik bloemen om me te feliciteren van mijn vriendin die ze speciaal had laten bezorgen op het circuit.
Waarop
Dillon Koster op zijn kieën viel en me een
huwelijksaanzoek deed...
